Olga Heijt­majer

Olga Heijtmajer (1953) is mijn naam; ik ben voor mijn werk als kinderpsychiater destijds naar Enschede gekomen, waar ik zag dat de natuurlijke omgeving op veel plekken nog vrijwel onaangetast was. Uit liefde voor de natuur en om die te helpen beschermen, werd ik al in 2003 lid van de PvdD. Nu bijna met pensioen, wil ik mij meer gaan inzetten voor de PvdD om zo de politieke beslissingen groen te laten kleuren.

Partij voor de Dieren, dat zijn wij ook! Dieren zijn we. Met uiteindelijk dezelfde behoeftes als de niet-menselijke dieren. Schoon water, schone lucht, leefruimte, gezond eten.

Wij, mensen zijn het enige dier dat afval produceert; niet alleen onafbreekbare plastics, maar ook andere producten zoals gifstoffen, afbraakproducten van auto’s, accu’s, medicijnen en hormonen, meubels, verf, te veel ammoniak en stikstof door onze eetgewoontes, enz…. We vervuilen ons eigen nest, en we delen dat huis met al het andere leven, dat dus door ons bedreigd wordt. En dat, wetende dat we niet een ander huis hebben, ook niet op Mars.

Wees niet blind en doof voor dit slechte nieuws want we kunnen er wat aan doen.

Bevolkingsgroei terugdringen is een aspect. Het overmatige consumptiepatroon van het welvarende deel van de wereld is een ander aspect. Maar vooral de ongelijke verdeling is het probleem.

Als we de planetaire grenzen willen respecteren, zullen we op sommige vlakken moeten minderen. Als dat klinkt als geitenwollensokkenretoriek uit de jaren zeventig, kan dat kloppen, want in de kern is dat de les van De grenzen aan de groei (Club van Rome).

Een eerlijke duurzaamheidstransitie betekent dat wie meer heeft, meer zal moeten inleveren. Dat hoeft niet ten koste te gaan van de ‘kwaliteit van het bestaan’, zo begreep Joop den Uyl toen al.

Wetenschap en techniek gaan de biodiversiteit niet redden. Wel een omslag in denken en doen van de mens, geboortebeperking en minder consumeren, ruimte voor de natuur.

Alle kleine bee(s)tjes helpen, dus ook in een stad als Enschede maakt het uit wat we doen.

Het gaat om wat we het belangrijkste vinden! En om het lange termijn denken, in plaats van de korte termijn oplossingen, die uiteindelijk ons allemaal zullen nekken.